Al hield de kritische filosoof Adorno niet van Hollywoodfilms, hij was een groot fan van de films van Charlie Chaplin, zoals Modern Times (1936) en The Great Dictator (1940). Meesterwerken. Charlie Chaplin kreeg de Erasmusprijs in 1965, “omdat hij moedig partij heeft weten te kiezen voor menselijke waarden en zich daardoor een groot wereldburger heeft getoond.” Het absurdisme van een groot komiek als Chaplin kan heel effectief zijn om de autoriteit van een dictator te ondermijnen. Maar wat, als het absurdisme zelf de macht grijpt en Trump zich verkleedt als Paus?