Camus en Adorno staan niet bekend als zonnetjes in het huis van de filosofie. Ze zijn eerder bekend vanwege hun radicale maatschappijkitiek en radicaal humanisme. Toch geven beiden ook ruimte aan onbezorgdheid en plezier. Adorno verzucht in zijn Minima Moralia dat hij liefst als een lui beest op zijn rug in warm water zou dobberen. En Camus schrijft in zijn Cahiers hoe hij intens geniet van de zon en het licht rond de Middellandse Zee. We kunnen niet altijd ernstig zijn (“Een leven zonder enige frivoliteit is geen goed leven”, beaamt filosoof Venmans).